Je schoenen staan nog daar,
Waar je ze hebt uitgedaan,
Je kammetje naast de wasbak,
Gebruikt voor dat kleine beetje haar,
Op de bank daar ligt een boek,
Waarin je morgen verder zou gaan,
Maar de pagina's zijn even gestokt,
En het dagelijkse leven is even zoek,
De herinnering aan de dagen,
Ze zijn zo bitterzoet,
Dat je door de zon heen glijdt,
Het verleden kent geen eenzaamheid.
Maar de spullen in de kamer,
Ze hebben een nieuwe waarde,
Het gevoel van weemoed,
Dat me aan loopt te staren
Met de boodschap van lieve vrede,
Gisteren was er niets aan de hand.
Maar de spullen in de kamer,
Ze kunnen niet met mij praten,
Ze duiden het verleden,
En onze warme band,
Maar ik zou zo graag met je praten,
Over nutteloze dingen,
Het weer, de sport,
En het nieuws in ons land.
Ik heb een leven zonder God,
Maar toch bid ik hier voor jou,
In de hoop dat ik ooit nog,
Tegen je kan zeggen,
Dat ik van je hou.
Het zonlicht verlicht de kamer,
Terwijl we hopen op nieuws van jou,
Want de zon kan nog zo hard stralen,
Maar zonder jouw verhalen,
Is alles hier binnen toch grauw,
Je fotocamera ligt te rusten,
Want de foto's zijn even gestokt,
En het dagelijkse leven is even zoek,
De herinnering aan de dagen,
Ze zijn zo bitterzoet,
Dat je door de zon heen glijdt,
Het verleden kent geen eenzaamheid.
